Dag Maesiaan. Het ga je goed.

Bad leaver

Een enkele keer moet je van een medewerker afscheid nemen omdat die medewerker om wat voor reden dan ook niet (meer) brengt wat je ervan mag verwachten. Bijvoorbeeld als een medewerker onverhoopt zich structureel niet langer met volledige toewijding voor onze klanten inzet, maar de prioriteiten elders heeft liggen. Of als die medewerker geen uitvoering geeft aan de strategische keuzen die wij met elkaar hebben gemaakt. Niet goed in ons team tot zijn recht weet te komen. Zich niet laat coachen. Of als een medewerker niet meer de ambitie heeft om te leren. In alle gevallen is dat teleurstellend en verdrietig. Voor ons allemaal; want onze klanten en het hele team hebben daar dan last van. En zij verdienen beter. Wij moeten dat dan in die gevallen, hoe lastig ook, met elkaar onder ogen durven zien. En er naar handelen. Bijvoorbeeld door met elkaar het gesprek hierover aan te gaan. Doelen te stellen. Begeleiding te bieden. Opleiding te geven. Een transitie of outplacement te faciliteren. Of door een contract te beëindigen of niet te verlengen. Gelukkig overkomt ons dit niet zo vaak. 

Good leaver 

Maar het komt ook voor dat een medewerker die het goed en fijn bij ons heeft en haar werkzaamheden onberispelijk verricht op enig moment een dappere keuze maakt voor wat anders. Wat niet zo voor de hand ligt. Waarvan je vooraf niet weet en kunt weten wat het je gaat brengen. Of kosten. Vandaag nemen wij afscheid van zo'n gewaardeerde medewerker. En dat valt ons dan ook zwaar. Want die medewerker was niet alleen heel goed in haar werk. Ze was bovenal een leuke, zorgzame en integere collega. Iemand die meer gaf dan dat ze nam. Wij missen haar dan ook nu al.

The road not taken

Maar tegelijkertijd zijn wij heel trots op de ambitie die zij toont en het lef dat zij demonstreert om haar dromen na te jagen. Wij hopen dat zij zich bij ons heeft kunnen vormen tot wij zij nu is en wensen dat de weg, “the one less traveled by”, haar zal brengen wat ze ervan hoopt. En als “the road not taken” haar toch weer naar ons terug leidt, dan zullen wij haar met open armen als een verloren dochter weer in ons dreamteam opnemen.

Dag Maesiaan

Dag Maesiaan. Het ga je goed.

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I —
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.